Buddhist Pilgrimage

Thursday, June 5, 2025

### थायलंडमधील माझी प्रव्रज्या (Ordination Journey in Thailand)

मी **मे महिन्याच्या सुरुवातीला थायलंडमध्ये आलो**. माझे उद्दिष्ट हो

### **थायलंडमधील माझी प्रव्रज्या (Ordination Journey in Thailand)**

मी **मे महिन्याच्या सुरुवातीला थायलंडमध्ये आलो**. माझे उद्दिष्ट होते **अजहान चाह परंपरेतल्या मेत्तागिरी वन विहार (Mettagiri Forest Monastery) मध्ये भिक्खू होणे**. **चियांग माईमध्ये ७-दिवसीय ध्यान शिबिर** पूर्ण केल्यानंतर, मी **मेत्तागिरीला बिनसूचना पोहोचलो**, पण दुर्दैवाने **विहार ७ दिवसांसाठी बंद** होता. म्हणून त्यांनी मला **वाट प्रा नुआ (Wat Pra Nuea)** या दुसऱ्या विहारात राहण्याची सोय केली.

मी **वाट प्रा नुआ विहारात** काही दिवस घालवले. तेथे फक्त **दोन भिक्खू** राहतात—**आचार्य अजहान उदित** आणि आणखी एक भिक्खू. **दुसऱ्या दिवशी, पिंडपात (भिक्षाटन)** करताना आम्ही **१ किमी चाललो**. फक्त **काही घरांनीच अन्न दान** केले. मला वाटले, **आज फक्त भात आणि आंब्यावरच समाधान करावे लागेल**. मला **आचार्य जिया यांची कथा आठवली**, की कधी कधी त्यांना फक्त **भात आणि केळी** मिळायचे. पण **विहारात परतल्यावर ३० मिनिटांतच**, गृहस्थ भक्तांनी **अधिक अन्न आणून टेबल लावले** आणि भिक्खूंना वाढले.

**छोट्या गावातील लोक भिक्खूंना किती श्रद्धेने पाठबळ देतात**, हे पाहून मी **आश्चर्यचकित झालो**.

त्या **७ दिवसांदरम्यान**, आचार्य मला **चंथाबुरी प्रांतातील दुसऱ्या विहारात** घेऊन गेले. **दोन दिवसांनंतर, १९ मे दुपारी आम्ही परतलो**. मी **मेत्तागिरीतील भारतीय भिक्खू वेण. जोतिधम्मो यांना** सांगितले, की **२० मे दुपारी मी येईन**. पण त्यांनी **१९ मे रोजीच मला घेऊन जाण्याचा आग्रह धरला**. मी **मन खुले ठेवून** त्यांच्याबरोबर गेलो.

वाटेत, त्यांनी **लगेच उद्या श्रमणेर (नवीन भिक्खू) होण्याचा सल्ला** दिला, कारण **उपाध्याय (Ordination करणारे वरिष्ठ भिक्खू)** मेत्तागिरीला भेट देणार होते. (**थायलंडमध्ये, फक्त संघराजाने नियुक्त केलेला उपाध्यायच श्रमणेर किंवा भिक्खू ऑर्डिनेशन देऊ शकतो. प्रत्येक प्रांतात फक्त एकच उपाध्याय असतो, क्वचित अपवाद वगळता.**)

सुरुवातीला मला **घाईघाईत निर्णय घेण्यास संकोच वाटला**, पण मी **"धम्म जसे घडेल तसे होऊ देतो"** अशा भावनेने मान्य केले.

**सकाळी ६ वाजता**, **वेण. जोतिधम्मो यांनी** माझ्या कुटीमध्ये येऊन **माझे डोके मुंडन केले**. **७ वाजता नाश्त्यापूर्वी**, मी **वेण. जरस यांच्याकडून आनगारिक ८ शील (थाई भाषेत 'पचाओ') घेतली**.

**९ वाजता जेवणानंतर**, मी **उपाध्याय वेण. धम्मवुत्तो यांच्याकडून श्रमणेर झालो**.

**संपूर्ण दिवसभर** मी **चीवर योग्य रीतीने नेसायचा प्रयत्न** करत होतो—**आजही मला यश आलेले नाही! 😊**

**२१ मे रोजी**, माझा **पहिला पूर्ण दिवस भिक्खू म्हणून**. **५:१५ वाजता**, आम्ही **पायाती ६ किमी चालत** भिक्षाटनाला गेलो. **चीवर व्यवस्थित ठेवत भिक्षा स्वीकारणे** खूप आव्हानात्मक होते. **वेण. जोतिधम्मो आणि आचार्य वेण. जरस यांच्या मदतीने** मी **पहिल्या दिवशी भिक्षाटन व्यवस्थित केले**.

**आता ९ दिवस झाले**. **दररोज भिक्षाटन करताना**, मी **मनात दात्यांना आशीर्वाद देतो** (वन भिक्खू मोठ्यावर आशीर्वाद चालू करत नाहीत—फक्त अन्न स्वीकारतात, लोक नमस्कार करतात आणि आम्ही पुढे जातो).

**६०+ वर्षीय वृद्ध, शाळकरी मुले—सर्वजण सकाळी लवकर उठून अन्नदान देतात**. आम्ही जाण्यापूर्वी, **काही लोक रस्त्यावरचे दगड-काच साफ करतात**, जेणेकरून आमच्या चालण्यास सोय होईल.

या विहारात **फक्त ४ भिक्खू** आहेत, पण **भिक्खू आणि गृहस्थ यांच्यातील सहकार्य आणि धम्मबंध** खूप छान आहे. **ते सरकारची वाट पाहत नाहीत, ते स्वतःच रस्ते साफ करतात**—आमच्यासाठी आणि नंतर स्वतःच्या वापरासाठी.

**वन भिक्खू म्हणून**, आम्ही **किमान सामग्रीवर** जगतो:

- **२ वरचे चीवर, २ खालचे चीवर**

- **१ बाह्य चीवर, १ संघाती (दुहेरी चीवर), १ भिक्षापात्र**

आमच्या **कुटींमध्ये वीज नसते**. **फक्त धम्म हॉल आणि डायनिंग हॉल (गृहस्थांसाठी बांधलेले) येथे वीज वापरली जाते**. लोक **बॉटल्ड पाणी दान करतात**, पण आम्ही **फिल्टर केलेले पाणी वापरतो**. बॉटल्स **विशेष प्रसंगी (वेसाख, कथिना) गृहस्थांसाठी राखून ठेवतो**.

**३० मे रोजी**, मी **उपसंपदा (पूर्ण भिक्खू ऑर्डिनेशन)** घेतले आणि **संघात सामील झालो**.

ऑर्डिनेशनसाठी आम्ही **दुसऱ्या विहारात** गेलो, जिथे **आचार्यांना 'अजहान थाई/ताई' असे संबोधतात**. **५-६ विहारांतील १८ भिक्खू** आणि **१०-१५ गृहस्थ शिष्य** हजर होते.

**उपोसथ/उपसंपदा समारंभ** एका **तळ्यावरील ड्रॅगन-एंट्रन्स असलेल्या बोट हॉलमध्ये** झाला. मला वाटले, **"मी पृथ्वी, पाणी आणि आकाशाच्या मध्यभागी प्रव्रज्या घेत आहे!" 😊**

काही क्षणी मी **भावुक झालो**, पण मी **स्वतःवर नियंत्रण ठेवले**. ऑर्डिनेशननंतर, **आचार्य अजहान जरस म्हणाले, "संघात स्वागत आहे!"**

विहारात परतल्यावर, **वेण. जोतिधम्मो यांनी** मला **चीवरांचे अधिठ्ठान (निश्चय) घेण्यास सांगितले**. **एक छोटी पाठ केली जाते, ज्यामध्ये आपण वापरणारे चीवर चिन्हांकित करतो आणि निश्चय करतो की आपण फक्त हेच चीवर वापरू. याखेरीज काहीही स्वीकारणार नाही.**

आता, **भिक्खू म्हणून**, मी **वेण. जोतिधम्मो यांच्या मदतीने विनय नियम शिकत आहे**. **बुद्धांनी दिलेले २२७ नियम** हे **शांततेने जगण्यासाठी आणि आंतरिक शांतीसाठी** आहेत. **त्यांच्या मदतीशिवाय**, मी **भिक्खू होऊ शकलो नसतो** आणि नवीन वातावरणात **सहज होणे कठीण झाले असते**.

**भारताबाहेर भिक्खू होणे सहसा २ वर्षे लागते**, पण **माझ्या पुण्याईमुळे**, सर्व काही **फक्त १० दिवसांत** पूर्ण झाले!

**आचार्य वेण. जरस** **स्वतः उदाहरण देऊन शिकवतात—कोणत्याही जबरदस्तीशिवाय**. **पहिल्या दिवशी** त्यांनी सांगितले, **"आपण कामे विभागू. ४ वाजता डायनिंग हॉल साफ करा आणि वेळ असेल तर मार्ग साफ करा."**

**४ वाजता ते स्वतः झाडू घेऊन मार्ग साफ करायला लागतात—मी सामील झालो तर चांगले, नाहीतर ते एकटेच करतात**. एकदा मी **डायनिंग हॉलचा कॉरिडॉर साफ करणे चुकवले**, तेव्हा त्यांनी **कोळ्याचे जाळे पाहिले आणि संध्याकाळी चहानंतर स्वतः साफ केले**. मला **थोडीशी लाज वाटली**, म्हणून आता मी **माझ्या कृतींबाबत अधिक सजग आहे**.

**भारतीय बौद्ध (किंवा बुद्ध शिकवणीचे अनुयायी) यांनी किमान २ महिने वन परंपरेत प्रव्रज्या घ्यावी**, असे मला वाटते. यामुळे **विनय नियम केवळ पुस्तकी शिकायला मिळत नाहीत, तर प्रत्यक्ष अनुभवता येतात**. **गृहस्थ जीवनात परतल्यावर**, तुम्ही **वन भिक्खूंना अधिक चांगल्या पद्धतीने मदत करू शकता** आणि **सेवेच्या माध्यमातून पुण्य मिळवू शकता**.

**महाराष्ट्रातील** ज्यांना **किमान १ महिन्यासाठी प्रव्रज्या** हवी आहे आणि ते **गांभीर्याने विचार करतात**, त्यांच्यासाठी हे विहार **शिक्षण आणि अनुभवासाठी उत्तम** आहे. **वेण. जरस** यांनी **२ वर्षांपूर्वी अजहान जयसारो यांच्यासमवेत अमरावती ते औरंगाबाद येथे थुडोंग (पदयात्रा)** केली होती. त्यामुळे त्यांना **भारतीयांबद्दल (विशेषतः महाराष्ट्रीयांबद्दल) जवळिका वाटते** आणि ते **भारतीयांना थोड्या काळासाठी प्रव्रज्या देतात**.

जे **मला वैयक्तिकरित्या ओळखत नाहीत**, पण **प्रव्रज्या करू इच्छितात**, त्यांनी **प्रथम**:

1. **३० दिवसांची विपस्सना कोर्स** पूर्ण करावी.

2. **१ महिन्यापेक्षा जास्त काळ विपस्सना केंद्रात सेवा करावी (८ शीलांचे पालन करत)**.

**भिक्खू होण्यानंतर, यौन दुराचार आणि चोरी हे गंभीर अपराध** आहेत. म्हणून **फक्त जे या नियमांचे पालन करू शकतात, त्यांनीच भिक्खू जीवन अनुभवण्याचा प्रयत्न करावा**.ते **अजहान चाह परंपरेतल्या मेत्तागिरी वन विहार (Mettagiri Forest Monastery) मध्ये भिक्खू होणे**. **चियांग माईमध्ये ७-दिवसीय ध्यान शिबिर** पूर्ण केल्यानंतर, मी **मेत्तागिरीला बिनसूचना पोहोचलो**, पण दुर्दैवाने **विहार ७ दिवसांसाठी बंद** होता. म्हणून त्यांनी मला **वाट प्रा नुआ (Wat Pra Nuea)** या दुसऱ्या विहारात राहण्याची सोय केली.

**वन भिक्खू म्हणून**, आम्ही **किमान सामग्रीवर** जगतो:

- **२ वरचे चीवर, २ खालचे चीवर**

- **१ बाह्य चीवर, १ संघाती (दुहेरी चीवर), १ भिक्षापात्र**

1. **३० दिवसांची विपस्सना कोर्स** पूर्ण करावी.

**भिक्खू होण्यानंतर, यौन दुराचार आणि चोरी हे गंभीर अपराध** आहेत. म्हणून **फक्त जे या नियमांचे पालन करू शकतात, त्यांनीच भिक्खू जीवन अनुभवण्याचा प्रयत्न करावा**.

My Ordination Journey in Thailand

I landed in Thailand at the beginning of May with the intention of ordaining as a monk in **Mettagiri Forest Monastery**, following the **Ajahn Chah tradition**. After a **7-day meditation course in Chiang Mai**, I went to Mettagiri without informing them in advance. Unfortunately, the monastery was closed for seven days, so they arranged for me to stay at another monastery—**Wat Pra Nuea**.

I spent a few days at **Wat Pra Nuea**, where only two monks live: the abbot, **Ajahn Udit**, and one other monk. On the second day, during the alms round (**Pindapat**), we walked about **1 km**. There were only a few houses offering food, and I thought I might have to be satisfied with just rice and mangoes. I remembered **Ajahn Jia’s** story about how sometimes he only received rice and bananas. However, after returning to the monastery, within **30 minutes**, lay supporters arrived with more food, prepared a table, and served the monks.

I was amazed to see how small village communities support monastics with **utmost faith**.

During those seven days, the abbot took me to visit another monastery in **Chanthaburi Province**. After two days, we returned on the **afternoon of the 19th**. I informed the **Indian monk, Ven. Jotidhammo** (from Mettagiri, where I intended to ordain), that I would come on the **20th afternoon**. However, he insisted on picking me up on the **19th**. With a flexible mind, I agreed.

On the way, he suggested I ordain as a **shramanera (novice monk) the next day** because the **Upajjhaya** (the senior monk authorized to ordain) was visiting Mettagiri. (In Thailand, only an **Upajjhaya**—appointed by the **Sangharaja**—can ordain someone as a **shramanera or bhikkhu**. Usually, there is only **one Upajjhaya per province**, though exceptions exist.)

At first, I hesitated to make such a sudden decision, but I went with the flow and let the Dhamma guide me.

**Early morning at 6 AM**, Ven. Jotidhammo came to my **kuti**, shaved my head, and before breakfast at **7 AM**, I took the **Anagarika 8 Precepts (Pacao in Thai)** from **Venerable Jaras**.

After the meal at **9 AM**, I ordained as a **shramanera** under **Upajjhaya Ven. Dhammavutto**.

The whole day, I struggled to learn how to wear the robes properly—**even now, I’m still not successful!**

The next day, **May 21st**, was my first full day as a monk. At **5:15 AM**, we walked **6 km barefoot** for **Pindapat**. It was challenging to walk while keeping my robes in place and receiving food. With the help of **Ven. Jotidhammo** and **Abbot Ven. Jaras**, I managed my first alms round.

Now, **nine days later**, each morning during **Pindapat**, I silently bless the donors in my mind (forest monks don’t chant blessings aloud—they simply receive food while people bow in respect before moving on).

**Elderly people over 60, schoolchildren—all wake up early to offer food.** Some even sweep the roads to remove stones and glass before we walk.

There are only **four monks** in this monastery, but the **harmony between the monastic and lay communities** is beautiful. The villagers don’t wait for government workers to clean the roads—they do it themselves, not just for us but for their own use later.

As **forest monks**, we live with minimal requisites:

- **2 upper robes, 2 lower robes**

- **1 outer robe, 1 sanghati (double-layered robe), 1 alms bowl**

Our **kutis (huts)** have **no electricity**. The **Dhamma Hall** and **Dining Hall** (built for lay visitors) are the only places with electricity. People donate bottled water, but we use **filtered water**, reserving the bottles for lay guests during events like **Vesakha or Kathina**.

On **May 30th**, I took **Upasampada (higher ordination)** and became a **bhikkhu**, officially joining the **Sangha**.

For the ordination, we went to another monastery, where the abbot’s name is pronounced **Ajahn Thai/Tai**. Around **18 monks** from **5-6 monasteries** attended, along with **10-15 lay disciples**.

The **Uposatha/Upasampada ceremony** was held in a **boat hall on a pond**, with a **dragon-shaped entrance**. It felt like I was ordaining **between earth, water, and sky!**

At times, I felt **overwhelmed**, but I managed my emotions. After the ordination, **Abbot Ajahn Jaras** said, *"Welcome to the Sangha!"*

Upon returning, **Ven. Jotidhammo** guided me in **Adhitthana (determination)**, marking the robes I will use from now on.

Now, as a **bhikkhu**, I’m learning the **227 Vinaya rules** with Ven. Jotidhammo’s help. These rules, given by the **Buddha**, help monks live **harmoniously** and cultivate **inner peace**. Without his guidance, ordaining would have been difficult.

**Becoming a bhikkhu outside India is usually a 2-year process**, but due to my **good merits**, everything happened in just **10 days!**

**Abbot Ven. Jaras** teaches by **example—no force, no compulsion**. On my first day, he said, *"We divide duties. At 4 PM, you can clean the dining hall and sweep the pathways."*

At **4 PM sharp**, he picks up a broom and starts sweeping—**if I join, good; if not, he does it alone**. Once, I forgot to clean a corridor, and he silently cleaned it himself. I felt **ashamed**, so now I try to be more **mindful**.

**For Indian Buddhists (or anyone following the Buddha’s teachings), I recommend ordaining for at least 2 months in a forest tradition.** This way, one learns **Vinaya rules theoretically and experientially**. After returning to lay life, they can **better support monastics and earn merit through service**.

For **Maharashtrians** seriously considering short-term ordination (**minimum 1 month**), this monastery is ideal. **Ven. Jaras** has a connection with India—he once did a **Thudong (walking pilgrimage) from Amravati to Aurangabad** with **Ajahn Jayasaro**. Thus, he allows **Indians (especially Maharashtrians) to ordain briefly**.

For those I don’t know personally but who wish to ordain, I suggest:

1. **Complete a 30-day Vipassana course**

2. **Serve at a Vipassana center for 1+ months without breaking the 8 precepts**

**Sexual misconduct and stealing are serious offenses for monks**, so only those who can follow these rules should try monastic life.

After Higher ordination on 30th May.

Abbot Venerable Ajahn Jaras, Me, Ven Jotidhammo and Tan Poa

After Sramner ordination on 20th may

6km morning Alms Round.

Group from Bangkok came for retreat.

Wednesday, November 6, 2024

Dhamma Yatra Feb 2023

Namo Buddhaya

India-Nepal Dhamma Yatra 2023 was special in way. I invited my mother for Pilgrimage and after so many Da da Niet niet, she joined the pilgrimage. Also once again I combine Russian and Brasilian Pilgrim's together

Before we start pilgrimaged from sarnath we had Ajanta Ellora Cave Tour. Maria had accident in Srilanka and she couldn't walk due to burned So most of the organizing things comes upon me.

Ajanta Ellora tour was challenging but good, Everyone enjoyed.

About India-Nepal Pilgrimage, Yatra was nice, mother enjoyed the tour which was very relaxed for her. She enjoyed each places and made some good Russian and Brazilian friend of her age. Even they cant speak common language they enjoyed communicating by heart language. All Russian and Brazilian Pilgrims were nice, They all enjoyed tour. at some important places my mother do chanting to create good vibes. With little ups and down everything went well..

Some Pictures as below.